موزیک راه عشق

در خلال مراقبه، ذهن ناپديد مي شود و آرام آرام دورتر مي شود.آرام آرام تنها صدايي را مي شنوي كه از دوردست مي آيد. ناگهان لحظه اي فرا مي رسد كه ديگر ذهني نيست.ذهن رنگ باخته است.ذهن پژمرده است.و آنگاه كه ذهني وجود نداشته باشد و تو بدون ذهن باشي، رايحه اي دلنواز پراكنده مي شود. تو به خانه مي رسي. به شكوفايی مي رسي. هزاران گلبرگ وجودت شكوفا مي شوند.رايحه دلنوازت را در هستي مي پراكني. و اين همان عبادت است. اين تنها هديه اي است كه مي توانيم به هستي بدهيم و تنها هديه اي است كه هستي می تواند از ما بپذيرد.